Τις προάλλες, παρακολουθώντας μερικά βίντεο του Alex Hormozi, συνειδητοποίησα κάτι που, αν το είχα σκεφτεί λίγο νωρίτερα στη ζωή μου, ίσως με είχε απαλλάξει από πολλές αμφιβολίες σχετικά με τον τρόπο που μου αρέσει να ζω και να δουλεύω.
Έλεγε λοιπόν σε εκείνο το βίντεο πως η διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που προχωρούν και πετυχαίνουν είναι ότι αυτό που κάποιοι θεωρούν δουλειά, εκείνοι το θεωρούν ζωή. Αν υπάρχει κάποιος που σε ανταγωνίζεται και προσπαθεί να καταλάβει τι κάνεις που δεν κάνει, είναι κατά πάσα πιθανότητα το γεγονός ότι εσύ δεν διαχωρίζεις τη δουλειά από την προσωπική ζωή.
Αυτό διαφέρει για κάθε άνθρωπο και μπορεί να χρειάζεται προσαρμογή στον τρόπο ζωής, τα ωράρια, την οικογένεια και τους φίλους του. Ωστόσο, αν σου αρέσει πραγματικά να δουλεύεις, το διασκεδάζεις, σε γεμίζει, το απολαμβάνεις και δεν το κάνεις μόνο για βιοποριστικούς λόγους, αλλά επειδή νιώθεις πως είναι το κάλεσμά σου, μην αισθάνεσαι τύψεις για τίποτα.
Οι συμβουλές δεν είναι ένα χάπι που γιατρεύει τα πάντα. Φυσικά και δεν χρειάζεται όλη μας η ζωή να είναι δουλειά, εκτός αν το θέλουμε πραγματικά και αν μπορούμε να δώσουμε χρόνο και στους δικούς μας ανθρώπους, επειδή μας γεμίζει και όχι από υποχρέωση. Ακόμα περισσότερο, αν το κίνητρο δεν είναι τα χρήματα ή η υστεροφημία, αλλά νιώθεις ψυχικά γεμάτος δουλεύοντας πάνω σε αυτό που έχεις επιλέξει, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεσαι άβολα με το γεγονός ότι περνάς άπειρες μέρες και νύχτες αφοσιωμένος σε αυτό το πάθος σου.